|
изним-ихтиёрим билан кўр ва песларни тузатганингни ва Менинг изним-ихтиёрим билан ўликларни (тирилтириб қабрларидан) чиқарганингни эслагин!“. [5:110]
Бу муборак оят Руҳул-қудсни ҳам, Инжилни ҳам зикр қиляпти. Шунга кўра, Руҳул-қудс Инжилдан бошқа нарсадир. Шунингдек оятдаги Руҳул-қудс сўзи лойдан яратиш, ўликни тирилтириш каби ишлардан олдин зикр қилиняпти. Демак, у Исо а.с. уни айтиб ўликларни тирилтирадиган ном (исми аъзам) ҳам эмас. Шулардан келиб чиқадиган бўлсак, Руҳул-қудс бу Жаброил а.с. бўлади.
3- Кейин Аллоҳ Таоло уларнинг пасткашликларини, тошюракликларини баён қилди. Қачон бир пайғамбар улар хушламайдиган, уларнинг дунёвий манфаатларига тўғри келмайдиган бир нарсани олиб келса, унга эргашишдан ўзларини катта олдилар. Бу пайғамбарларнинг айримларини ўлдирдилар, айримларини ёлғончига чиқардилар. Ёки истеҳзо билан, бизнинг қалбларимиз қулфланган ҳолида яратилган, дедилар. (غُلْفٌ берк) Бас, бу қалблар ўша пайғамбарларнинг гапларига очилмайди. Мана шу ёлғончига чиқариш, ўлдириш, дилларнинг қулфланиши каби ишларнинг барчаси уларнинг мутакаббирликлари, ўзларини катта олишлари туфайли юз берган ишлардир.
Аллоҳ Таоло оятнинг якунида уларнинг, бизларнинг дилларимиз шундай яратилган, деган гаплари ёлғон эканини билдиряпти. Улар Аллоҳнинг лаънатига, Аллоҳнинг раҳматидан қувилишга лойиқ кимсалардир. Чунки улар ўз ихтиёрлари билан Аллоҳга куфр келтирдилар. Билиб туриб, пайғамбарларни тан олмадилар. Улар фақат ўзларининг хушларига, кўнгилларига ёқадиган озгина нарсагагина имон келтирадилар. Яъни, Аллоҳнинг уларга берган тавсифида келганидек Китобнинг бир жойига имон келтирсалар, яна бир жойига куфр келтирадилар. Улар истакларига тўғри келмагани учунгина ўзларининг китобларида айтилган Пайғамбар с.а.в.нинг белгиларини инкор қилдилар.
(فَقَلِيلاً مَّا يُؤْمِنُونَ Бас, камдан-камлари имон келтирадилар). Бу ердаги фо ҳарфи сабабни билдирувчи фодир. Бу ҳарф уларнинг лаънатланишлари ва кофирликларининг сабабини билдириб келяпти. Улар ўзларига нозил бўлган нарсалардан фақат озгинасигагина имон келтирадилар. Бу ердаги (مَّا ) ҳарфи зоида бўлиб, озлик маъносини таъкидлаяпти. Аллоҳ Таоло озгинага имон келтиришни куфр деяпти. Бундан шундай маъно келиб чиқадики, кимки ўзининг вақтида нозил бўлган нарсаларнинг ҳаммасига имон келтирмаса, кофир бўлади. Аллоҳ Таоло айтади:
142-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204